وقتی دولتها مرگ را به عقب میرانند/ بررسی میزان امید به زندگی در ایران و جهان
در گزارش جدید توسعه انسانی، ایران با امید به زندگی ۷۶.۵ سال، جایگاهی قابل توجه یافته است؛ اما در ورای این پیشرفت، شکاف ژرف میان شمال و جنوب جهان همچنان پابرجاست و نابرابری در دسترسی به سلامت و کیفیت زندگی، چهرهای خشن از نبرد دولتها با مرگ را نمایان میسازد.

به گزارش اقتصاد آنلاین، امید به زندگی یکی از سه مؤلفه اصلی شاخص توسعه انسانی است که تصویری جامع از وضعیت سلامت عمومی و کیفیت زیست در یک کشور ارائه میدهد. این شاخص بیانگر میانگین تعداد سالهایی است که انتظار میرود یک فرد در صورت تداوم شرایط موجود اقتصادی، بهداشتی و اجتماعی زندگی کند. نرخ بالای امید به زندگی نشاندهنده دسترسی مطلوب شهروندان به خدمات سلامت، بهداشت عمومی، تغذیه مناسب، محیط زیست سالم و استانداردهای مطلوب زندگی است. کشورهایی که دارای نظام سلامت کارآمد، برنامههای پیشگیرانه قوی، پوشش بیمهای جامع و رفاه اجتماعی پایدار هستند معمولاً در این شاخص عملکرد مطلوبتری دارند. در نقطه مقابل، پایین بودن امید به زندگی اغلب ناشی از عواملی، چون فقر، سوءتغذیه، جنگ، فقدان دسترسی به خدمات درمانی اولیه و نبود زیرساختهای بهداشتی مناسب است.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0