بررسی روند رشد و پذیرش ارزهای دیجیتال در کشورهای مختلف
عواملی چون افزایش آگاهی عمومی، جستجو برای بازدهی بالاتر در سرمایه‌گذاری، نیاز به تراکنش‌های سریع و کم‌هزینه فرامرزی و همچنین بی‌ثباتی اقتصادی و تورم در برخی کشورها، به این رشد دامن زده‌اند. ظهور حوزه‌های جدیدی مانند امور مالی غیرمتمرکز(DeFi)، توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) و توسعه مفاهیم مرتبط با متاورس نیز علاقه و سرمایه‌گذاری در این فضا را افزایش داده است. بر اساس گزارش‌های مختلف از نهادهایی مانند Chainalysis و Triple-A، تعداد کاربران ارزهای دیجیتال در جهان به صدها میلیون نفر رسیده و پیش‌بینی می‌شود این روند صعودی ادامه یابد.
کشورهای مخالف یا محتاط در قبال ارزهای دیجیتال
- بنگلادش، نپال، بولیوی و مصر: این کشورها به طور کامل یا تقریباً کامل استفاده از ارزهای دیجیتال را ممنوع کرده‌اند. دلایل ذکر شده شامل نگرانی از پولشویی، تأمین مالی تروریسم، کلاهبرداری و نوسانات شدید قیمت ارزهای دیجیتال است که می‌تواند به سرمایه‌گذاران خرد آسیب برساند.
- چین: این کشور که زمانی بزرگترین مرکز استخراج بیت‌کوین در جهان بود، در سال‌های اخیر محدودیت‌های شدیدی را بر فعالیت‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال، از جمله استخراج و مبادله، اعمال کرده است. نگرانی‌ها در مورد ثبات مالی، خروج سرمایه و کنترل جریان‌های پولی از دلایل اصلی این تصمیمات بوده است. همزمان، چین به طور جدی در حال توسعه یوان دیجیتال (e-CNY) خود است.
- ترکیه و عراق: در ترکیه، با وجود علاقه زیاد مردم به ارزهای دیجیتال به دلیل تورم بالا، دولت محدودیت‌هایی را برای استفاده از آنها به عنوان ابزار پرداخت وضع کرده است. عراق نیز تراکنش‌های ارز دیجیتال را ممنوع کرده است، اگرچه تجارت غیررسمی همچنان ادامه دارد.
کشورهای پیشرو و مشتاق در پذیرش ارزهای دیجیتال
- ویتنام، هند و پاکستان: این کشورهای آسیایی به طور مداوم در رتبه‌های بالای شاخص‌های جهانی پذیرش ارز دیجیتال قرار دارند. جمعیت جوان و آگاه به فناوری، نرخ بالای استفاده از اینترنت و تلفن هوشمند، و همچنین جذابیت ارزهای دیجیتال به عنوان یک ابزار سرمایه‌گذاری و گاهی وسیله‌ای برای دور زدن محدودیت‌های مالی سنتی، از دلایل اصلی این اشتیاق است. در هند، با وجود برخی ابهامات نظارتی در گذشته، جامعه بزرگی از توسعه‌دهندگان و سرمایه‌گذاران رمزارز وجود دارد.
- نیجریه و کنیا: در آفریقا، کشورهایی مانند نیجریه و کنیا شاهد پذیرش گسترده ارزهای دیجیتال هستند. تورم بالا، بی‌ثباتی پول ملی، و نیاز به ارسال و دریافت حواله‌های بین‌المللی با هزینه کمتر، مردم این کشورها را به سمت استفاده از استیبل‌کوین‌ها و سایر ارزهای دیجیتال سوق داده است. معاملات همتا به همتا (P2P) در این مناطق بسیار رایج است.
- ایالات متحده آمریکا: با وجود اینکه ایالات متحده یک اقتصاد توسعه‌یافته با سیستم مالی باثبات است، حجم قابل توجهی از سرمایه‌گذاری و نوآوری در حوزه ارزهای دیجیتال را به خود اختصاص داده است. این کشور میزبان بسیاری از شرکت‌های بزرگ بلاک‌چین، صرافی‌ها و سرمایه‌گذاران نهادی است.
- اوکراین: قبل از درگیری‌های اخیر، اوکراین نیز یکی از کشورهای پیشرو در پذیرش ارزهای دیجیتال بود و پس از شروع جنگ، ارزهای دیجیتال نقش مهمی در جمع‌آوری کمک‌های بشردوستانه برای این کشور ایفا کردند.
- السالوادور: این کشور آمریکای مرکزی با قانونی کردن بیت‌کوین به عنوان پول رایج در سال ۲۰۲۱، گامی جسورانه برداشت و توجه جهانی را به خود جلب کرد. هدف از این اقدام، کاهش هزینه‌های حواله، افزایش شمول مالی و جذب سرمایه‌گذاری عنوان شده است.
نتیجه‌گیری
روند رشد و پذیرش ارزهای دیجیتال در سطح جهان یک پدیده پیچیده و چندوجهی است. در حالی که کشورهایی مانند ویتنام، هند، نیجریه و حتی السالوادور با آغوش باز به استقبال این فناوری رفته‌اند و از پتانسیل‌های آن برای حل مشکلات اقتصادی و مالی خود بهره می‌برند، کشورهای دیگری مانند چین و مصر با دیده تردید و مخالفت به آن می‌نگرند و محدودیت‌های سختی را اعمال کرده‌اند. با افزایش بلوغ فناوری و شفافیت بیشتر در بازار، ممکن است برخی از کشورهای محتاط نیز به تدریج رویکرد منعطف‌تری اتخاذ کنند.
چرا بعضی کشورها مثل چین یا ترکیه با وجود پیشرفت فناوری، با ارز دیجیتال مخالفن یا محدودش می‌کنن؟ مگه بلاک‌چین امن نیست؟
سوال بسیار خوبی پرسیدید. درسته که فناوری بلاک‌چین ذاتاً شفاف و امنه، اما نگرانی دولت‌ها بیشتر از بی‌ثباتی اقتصادی، فرار مالیاتی، پولشویی یا خروج کنترل‌نشده سرمایه‌ها هست.